مادرانه

بعضی روزها خیلی عصبی میشم حوصله هیچکس رو ندارم بعضی روزام خوشحال !فکر کنم روزایی که پسته خوب باشه منم خوبم روزایی که اون ناراحت باشه منم عصبی میشم ,همچین مادر فدارکاریم از الان:)

اما واقعا آدم انگار وارد یه دنیای دیگه میشه منی که غذا تا دود نمیکرد نمیفهمیدم سوخته الان از صبح که پامیشم اول منوی غذایی همسایه ها رو تشخیص میدم(آخه دیگه تقریبا ظهر بیدار میشم ازخواب)بعد میفهمم کی غذاش جا میفته کی نپخته نپخته میده خانواده بخورن یا حتی کدومشون میسوزونن عجیب حس بویاییم قوی شده ,بعد مثلا حوس یه چیزی میکنم یه ذره میخورم زودی زده میشم اونوقته که شاکی میشم میگم ببین پسته جون همینی که هست یا میخوری  یا گشنه میمونی تازشم در یخچال قفله:)

خلاصه اینه که با خوراکی ماجرا داریم به اندازه تمام عمرم این چند وقت به مامانم دروغ گفتم از نظر اون من هر روز یه صبحانه کامل یه ناهار کامل با میان وعده های میوه و آجیل میخورم شیر و آب میوه هم که اصلا قطع نمیشه البته میان وعده هاش دروغ نیست اما غذاهاش!

(پسته جون قربونت برم تو یاد نگیریا اینا مصلحتیه واسه این که مامان بزرگ نگران نشه اما تو مصلحتیم نگو هیچ وقت)

روزام که مامان راس ساعت 10 زنگ میزنه هر روزم میگه اِ مامان خواب بودی اصلا حواسم نبود بیچاره از 5 که بیدار میشه چشمش به تلفنه دیگه تا 10 بیشتر طاقت نمیاره چقدر این مامانا گناه دارن ,همیشه با خودم میگم من مامان مهربونی میشم اما هر مامانی قبل از این که مامان باشه خودش یه انسانه با کلی نیاز که نباید فراموش بشه البته این شعارا رو میدم اما نمیدونم میتونم بش عمل کنم یانه!

آها تا یادم نرفته بگم پسته جون قربونت برم عزیزم از الان یاد بگیر آدما شبا میخوابن روزا بیدارن اون جغدان که شبا بیدارن مامان جون تو رو خدا بزار من امشب بخوابم اینقدر روزا خوابیدم شبا بیدار موندم حس جغدی دارم:)